JOSE MARIA D' HEREDIA
ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΟΘΡΗ
Δρόσισε. Βυθίζεται ο ήλιος στο φλογισμένο ουρανό.
Δε φοβάται πια τα ζουζούνια και τις αλογόμυγες το ζώο.
Είναι μακρύτερη η σκιά 'δω στις πλαγιές της Όθρης.
Μείνε...
μείνε μαζί μου, σταλμένε απ' τους θεούς, αγαπημένε ξένε.
Εδώ θα πιεις γάλα ζεστό
κι απ' της φτωχής μου της καλύβας το κατώφλι,
πέρα απ' του Ολύμπου τις κορφές ως το χιονισμένο Τυμφρηστό,
τα μάτια θα θαυμάσουν τα δοξασμένα τα βουνά, την πλούσια Θεσσαλία.
Και κοίταξε τη θάλασσα, την Εύβοια και το μουντό Καλλίδρομο άλικο στο δειλινό
και την Οίτη, όπου ο Ηρακλής έστησε
υπέρτατη πυρά - μοναδικό θυσιαστήρι του,
και πιο κει, μεσ' απ' τη λαμπρή καταχνιά, τον Παρνασσό,
όπου το βράδυ, κατάκοπος απ' την αιώνια πτήση του, ξαποσταίνει ο Πήγασος
και την αυγή ανοίγει πάλι τα φτερά του.
απόδοση: Γιώργος Σταυρόπουλος
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο JOSE MARIA d' HEREDIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου